79% از تمامی پلاستیک‌های تولید شده در محیط اطراف و یا در محل دفن زبالهها رها میشوند، این میزان گسترده تولید زباله از پیامدهای زندگی مدرن امروزی میباشد، بدین صورت که پلاستیک برای بسیاری از اقلام مصرفی دور ریز و یا یکبار مصرف از بطریهای نوشیدنی، نیها و کارد و چنگال و کیسه ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
متاسفانه، بر اساس ساختار شیمیایی پلاستیک، اثری مخرب و طولانی مدت دارد که ما تازه به درک آن رسیدهایم.
فراتر از ایجاد صحنههای ناخوشایند بصری، زباله های پلاستکی باعث تخریب کیفیت خاک میشوند و این بدین معناست که طی گذشت دورهای امکان پرورش و حاصلخیزی خاک از بین خواهد رفت. این اتفاق به این سبب رخ میدهد که هنگام تجزیه آرام پلاستیک از خود مواد سمی متصاعد میکند که سبب آلودگی خاک میشود. در عرض چند دهه زمینهای حاصلخیز خشک و گرد و خاک گرفته میشوند. و همان اندک محصولاتی که امکان رشد خواهند داشت آلوده به فلزات سنگین و حتا ذرات ریز پلاستیکی خواهند بود. و مصرف این محصولات توسط انسان منجر به رشد بیمارهای سرطانی و دیگر بیماریها خواهد شد. و همچنین فقدان زندگی گیاهی موجود موجب کمبود آب و ایجاد طوفان و گرد و غبار گسترده خواهد بود که به تکرار در اخبار اخیر درباره آن میخوانیم که تاثیر آن بر زندگی انسانها بسیار چشمگیر خواهد بود.
در اقیانوسها نیز مشکلات مشابه رخ خواهند داد. برای پرندگان دریایی و موجودات دریایی بزرگتر از قبیل لاکپشتها، دلفینها، خوکهای آبی خطر گرفتار شدن در کیسه های پلاستیکی و یا مصرف اشتباه پلاستیک به جای غذا وجود دارد. تکههای بزرگتر پلاستیک نیز میتواند سیستم هضم پرندگان دریایی و والها را دچار مشکل کند و در نهایت موجب مرگ آن‌ها گردد. با گذشت زمان پلاستیکها به آرامی تجزیه شده و به قطعات کوچکتر تبدیل میشوند که این روند خود موجب نگرانی دانشمندان شده است. سال 2016، سازمان امنیت غذایی اروپا با توجه به یافتن آلودگی پلاستیکی در بافت نرم ماهیهای تجاری نسبت به افزایش خطر برای سلامت انسان و امنیت غذایی هشدار داد. این میکروپلاستیکها درست همانند پلاستیکها روی زمین موجب انواع بیماریها و سرطان خواهند بود.